FESTIWAL KWADROFONIK
4 – 6 września 2015
WARSZAWA
http://www.kwadrofonik.com.pl/
ASAMISIMASA
KWADROFONIK
GARAGE
LUTOSŁAWSKI PIANO DUO
BARBARA KINGA MAJEWSKA
PĘKALA / KORDYLASIŃSKA / PĘKALA
IDEA
W tym roku minie 10 lat naszej obecności na scenie muzycznej i kulturalnej. W tym czasie zataczaliśmy kręgi w muzyce world, czerpaliśmy inspiracje z folkloru, realizowaliśmy się we własnych aranżacjach muzyki klasycznej XX wieku. Nasze uszy skierowaliśmy również ku muzyce najnowszej, podejmując współpracę z najciekawszymi polskimi kompozytorami młodego pokolenia. Podsumowanie tej dekady zrodziło pomysł cyklu koncertów, na których – obok siebie – moglibyśmy zaprezentować artystów i zespoły kameralne, które specjalizują się na co dzień w wykonawstwie muzyki nowej. Długie dyskusje i miesiące pracy wielu osób przyniosły wreszcie efekt: z radością zapraszamy na pierwszą edycję Festiwalu Kwadrofonik!
Idea festiwalu to chęć spojrzenia na scenę muzyki współczesnej z perspektywy wykonawców. Doskonały warsztat techniczny i wierność kompozytorowi to jedno, a pomysł na stworzenie z koncertu niepowtarzalnego spektaklu to drugie. Wiele zespołó w poszukuje dziś oryginalnej formuły, idzie w stronę teatru i konceptu, wykorzystuje multimedia i performans, zaprasza do współpracy nie tylko kompozytorów, ale także reżyserów, twórców wideo. Tak właśnie działają zaproszeni przez nas goście: Ensemble Garage (Niemcy) i Asamisimasa (Norwegia). Drugi zespół wystąpi w Polsce po raz pierwszy.
Ensemble Garage przedstawi eksperyment koncertowy SOUND AND IMAGE, który stawia pytanie o percepcję muzyki, o to, co jest w niej rzeczywiste, a co zmyślone. Program POPULAR CONTEXTS Asamisimasy pokaże zaś, jak banalne dźwięki codziennego życia stają się tworzywem wyrafinowanej muzyki. Festiwal otworzy Kwadrofonik KONCERTEM PIEŚNI z udziałem wokalistki Barbary Kingi Majewskiej – spektaklem muzycznym, którego koncepcję dramaturgiczną stworzyła reżyserka Yulka Wilam. Na festiwalu wystąpią też Lutosławski Piano Duo i duet perkusyjny Pękala/Kordylasińska/Pękala. Pierwszy z nich przedstawi program FOR TWO PIANOS TUNED A QUARTER-TONE APART – hommage à minimal music z elementami mikrotonowości, drugi zaś zabierze słuchaczy na granice dźwięku wraz z programem AFTERSOUNDS.
Pokażemy, jak teatralność, performatywność muzyki i rozmaite koncepty rozwijane przez wykonawców tworzą nowe sposoby słuchania. Sprzyjać temu będą również niezwykłe miejsca koncertów – studia Polskiego Radia, współorganizatora wydarzenia. Poza znajomą salą Studia Koncertowego im. Witolda Lutosławskiego (S1), muzyki słuchać będziemy w rzadko dostępnych dla publiczności S2 i S3, zaś w S3, S7 i S8 zagoszczą projekty dla dzieci. Program tegorocznego festiwalu obejmuje bowiem nie tylko 5 koncertów, ale też warsztaty dla najmłodszych, a ponadto rozmowy z muzykami i dziennikarzami.
REALIZACJA STRONY INTERNETOWEJ > MICHAŁ PĘKALA / simplercode.com
PROGRAM FESTIWALU
4 września 2015 (piątek)
INAUGURACJA FESTIWALU
KONCERT | Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławskiego S1
20:00
Barbara Kinga Majewska – głos
Kwadrofonik:
Emilia Sitarz – fortepian
Magdalena Kordylasińska – perkusja
Bartek Wąsik – fortepian, elektronika
Miłosz Pękala – perkusja
Yulka Wilam – reżyseria koncertu
KONCERT PIEŚNI
Aleksandra Gryka (*1978) – W.ALTER’s(Z) (2014) – 8’
Andrzej Kwieciński (*1984) – non si puo fuggire (2014/2015) – 14’
Sławomir Wojciechowski (*1971) – Machina zawiła (2014/2015) – 12’
Wojtek Blecharz (*1981) – September (the next reading) (2014) – 9’
Festiwal otworzy Kwadrofonik swym sztandarowym KONCERTEM PIEŚNI z udziałem sopranistki Barbary Kingi Majewskiej. To organiczny spektakl muzyczny o przemyślanej dramaturgii, której koncepcję stworzyła reżyserka Yulka Wilam. Projekt miał premierę w czerwcu 2014 roku w Nowym Teatrze w Warszawie w ramach festiwalu „Instalacje”.
W tym roku muzycy przedstawią jego nowszą wersję.
Powracającym tematem w trakcie rozmów między muzykami, kompozytor(k)ami i reżyserką koncertu było zagadnienie „pieśni“, czy taka „przestarzała“ forma ma szansę na adekwatne wyrażenie czegoś aktualnego, uniwersalnego? Mówiliśmy dużo o muzyce popowej, która zupełnie zdominowała „przestrzeń dźwiękową“, wyparła staroświecką pieśń swoją wszędobylską piosenką, jako sztandarową formą pop-artu. Mówiliśmy o ograniczeniu i odradzaniu się języka, w jakim języku w ogóle pisać te nasze pieśni(?) piosenki(?), jaki ma być ich przekaz? W trakcie rozmów przewijał się Wittgenstein, współczesne diwy: Beyoncé, Amy Winehouse, poezja Witolda Wirpszy, post-rockowe piosenki Marka Hollisa, Red Hot Chili Peppers, flażoletowy fortepian na osiem rąk, siedemnastowieczne libretta operowe, barokowe ciaccony. Dyskutowaliśmy o tym, jak pracować z Basią Majewską, jak myśleć o jej klasycznie szkolonym głosie, Basia powiedziała nam, że nie wierzy w akademickie przesądy o higienie głosu, że jak będzie trzeba, to będzie szeptać, dyszeć, krzyczeć, śpiewać… Ola Gryka nic chciała nic powiedzieć o swoim utworze, tylko przesłała następującą notkę: L. Wittgenstein Philosophische Untersuchungen; echophrasia; A Turing machine; L.Caroll; Schrödinger; Zusammenhang; singularity; 1_1, 1_0, 1, 0.
Kwadrofonik to polska grupa muzyczna, którą tworzą pianiści: Emilia Sitarz i Bartek Wąsik oraz perkusiści: Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala. Wszyscy są absolwentami Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Zespół ma w repertuarze muzykę współczesną (Bartók, Crumb, Berio), w tym utwory młodych polskich kompozytorów (Wojciech Ziemowit Zych, Wojciech Blecharz, Aleksandra Gryka, Andrzej Kwieciński, Sławomir Wojciechowski, Agnieszka Stulgińska, Maciej Jabłoński). Gra także muzykę improwizowaną, folkowa oraz kompozycje własne. Jednym ze źródeł, z których czerpie zespół, jest muzyka ludowa. W 2006 roku na IX Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia „Nowa Tradycja” Kwadrofonik zdobył Grand Prix, a także Nagrodę Prezydenta Miasta Warszawy i Nagrodę Publiczności „Burzę Braw”. W 2007 roku otrzymał Nagrodę Specjalną na Konkursie Europejskiej Unii Radiowej (EBU) „Svetozar Stracina” w Bratysławie. Kwadrofonik występował w takich salach, jak Carnegie Hall (Nowy Jork), Izumi Hall (Osaka), Filharmonia Berlińska, Filharmonia Narodowa (Warszawa), Chicago Symphony Center. Muzycy są laureatami nagród fonograficznych: „Folkowy Fonogram Roku” oraz „Złota Płyta”. W 2015 roku Kwadrofonik został wyróżniony nagrodą dziennikarzy „Paszport Polityki”. Najnowszy projekt zespołu, wydany na płycie Polskiego Radia, to Requiem Ludowe, inspirowane szlacheckimi pieśniami żałobnymi z XVII wieku, z udziałem pieśniarza tradycyjnego Adama Struga. W sezonie 2015/2016, w ramach projektu Kwadrofonik – za granicą dźwięku, zespół będzie promował muzykę młodych polskich kompozytorów na zagranicznych festiwalach.
http://www.kwadrofonik.com.pl/
Barbara Kinga Majewska – polska wokalistka. Absolwentka wydziału wokalnego i pedagogiki muzyki w Hochschule für Musik Detmold, doktorantka w Zakładzie Psychopedagogiki Kreatywności APS w Warszawie. Studiowała w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie (śpiew) i na Uniwersytecie Warszawskim (muzykologia). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, DAAD, Bertelsmann Stiftung, Richard-Wagner-Stiftung, Werner Richard – Dr. Carl Dörken Stiftung, Hans und Stefan Bernbeck Stiftung, finalistka Międzynarodowego Konkursu Wokalnego NEUE STIMMEN. Uczestniczka kursów mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Angelikę Kirchschlager, Grace Bumbry, Christę Ludwig, Barbarę Bonney, Anitę Garanča, Andrása Schiffa oraz Donatienne Michel-Dansac.
W 2014 roku zadebiutowała w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w operze Zwycięstwo nad słońcem (Projekt P) Sławomira Wojciechowskiego. W 2015 wystąpiła w operze Czarodziejska góra Pawła Mykietyna. Specjalnie dla niej pisało wielu polskich kompozytorów, w tym Aleksandra Gryka, Andrzej Kwieciński, Wojciech Blecharz i Joanna Woźny. Inicjatorka i solistka projektu KONCERT PIEŚNI (2014) w ramach festiwalu „Instalakcje” w Teatrze Nowym w Warszawie. Publikowała w magazynie „Glissando”, na stronie internetowej Instytutu Goethego oraz Muzykoteki Szkolnej. Laureatka nagrody głównej Konkursu Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA 2015.
http://barbarakingamajewska.com/
Yulka Wilam – ur. 1994, autorka sztuk wizualnych, studentka MISH na Uniwersytecie Warszawskim. W 2011 roku jej wystawa Zapomniałam gdzie to było w galerii New Roman inaugurowała krakowski Miesiąc Fotografii.
5 września 2015 (sobota)
1) WARSZTATY | Studio PR S7
11:00 – 15:00
MIKROFONIK
Organizator: Fundacja „Muzyka jest dla wszystkich”
W studiu, które przeznaczone jest do nagrywania słuchowisk radiowych, znajdują się rozmaite przedmioty, służące do ilustrowania dźwiękiem różnych sytuacji i zdarzeń. Można tu chodzić po chodniku, podłodze, drewnianych i kamiennych schodach, a nawet suchych liściach. Można otwierać i zamykać drzwi, szuflady, szafy, skrytki, grać na pianinie, pisać na maszynie, wydobywać dźwięki na niezwykłych instrumentach. Naszym przewodnikiem będzie ucho, które zaprowadzi nas tam, gdzie słychać szelesty, odgłosy ulicy, pomruki zwierząt, warczące, buczące lub piszczące urządzenia. Odwiedzimy też pokój reżysera dźwięku, w którym zmiksujemy znalezione dźwięki we własną, szaloną muzykę.
2) DYSKUSJA | Studio PR im. Władysława Szpilmana
16:00
Strategie percepcyjne w nowej muzyce
Festiwal jest okazją do spotkań i rozmów o muzyce. Pierwsza z nich będzie poświęcona strategiom percepcyjnym w nowej muzyce. Zastanowimy się, jak kultura audiowizualna zmienia sposób słuchania muzyki? Czy istnieje jeszcze coś takiego, jak idealny odbiór/odbiorca? Co wpływa na nasze słuchanie i czy można je „skomponować”?
Czemu służy teatralizacja koncertu?
3) KONCERT | Studio PR S2
18:00
Lutosławski Piano Duo:
Emilia Sitarz – fortepian
Bartek Wąsik – fortepian
FOR TWO PIANOS TUNED A QUARTER-TON APART
Tomasz Sikorski – Muzyka nasłuchiwana (1973) – 10’
Tomasz Sikorski – Diafonia (1969) – 7’
György Ligeti – Drei Stücke für zwei Klaviere: Monument, Selbstporträt mit Reich und Riley (und Chopin ist auch dabei), Bewegung (1975) – 20’
Georg Friedrich Haas – Hommage à Steve Reich (1984) – 13’
Georg Friedrich Haas – Hommage à György Ligeti (1984) – 15’
Program koncertu Lutosławski Piano Duo przenika dyskretne hommage à minimal music. Pod pozorem ograniczonych środków kryje się różnorodność muzyki. Dotyczy ona rozmaitych technik kompozytorskich – jak w utworach György Ligetiego, który wykorzystał „transformację figur” Terry’ego Rileya oraz „przesunięcia fazowe” Steve’a Reicha i połączył je ze swoją techniką mikropolifonii, w której złożoność tkanki dźwiękowej uzyskiwana jest przez nałożenie wielu repetytywnych motywów. Czasem bogactwo muzyki bierze się nie z ilości zagranych dźwięków, lecz z intensywności wzbudzonych rezonansów – jak w kompozycjach Tomasza Sikorskiego, kultowego polskiego minimalisty, czy utworach Georga Friedricha Haasa, w których materiałem muzycznym są nie tylko dźwięki grane na klawiszach, lecz także alikwoty – w sumie 176 różnych częstotliwości! Uzyskanie tak złożonego brzmienia relatywnie skromnymi środkami pianistycznymi możliwe jest dzięki oryginalnemu strojowi instrumentów, do którego odnosi się tytuł koncertu. Niezwykłość kompozycji Haasa polega również na tym, że na dwóch fortepianach strojonych względem siebie w stosunku ćwierćtonowym gra tylko jeden pianista.
Lutosławski Piano Duo rozpoczęło działalność w 1999 roku na kursach mistrzowskich pod opieką wybitnych duetów fortepianowych: Brachy Eden i Alexandra Tamira (Izrael) oraz Hansa-Petera i Volkera Stenzla (Niemcy). Muzycy są absolwentami Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, a także podyplomowych studiów mistrzowskich w zakresie duetu fortepianowego w Hochschule für Musik und Theater w Rostocku. Duet zdobył kilkanaście nagród na międzynarodowych konkursach w Grecji, Polsce, Włoszech, Czechach i na Litwie. Jest też laureatem nagród fonograficznych „Fryderyk” i „Folkowy Fonogram Roku”. Muzycy koncertowali w większości krajów europejskich, w obu Amerykach, na Bliskim Wschodzie i w Japonii, w takich salach, jak Carnegie Hall (Nowy Jork), Filharmonia Narodowa i Studio im. Witolda Lutosławskiego (Warszawa), Izumi Hall (Osaka), Filharmonia Berlińska, Chicago Symphony Center i Sala Centralnego Konserwatorium w Pekinie. Duet występował na takich festiwalach jak: Kwartesencja, Warszawska Jesień, Łańcuch, Festiwal Polskiego Radia (Warszawa), Festiwal Prawykonań (Katowice), Musica Polonica Nova (Wrocław), Wratislavia Cantans (Wrocław), Two Moors Festival (Wielka Brytania), Londrina Festival (Festival de Música de Londrina) (Brazylia), Nova-Polska (Francja), Giacinto Scelsi Festival (Włochy), Spring Festival (Izrael). Zespół ma w repertuarze arcydzieła muzyki klasycznej, muzyki XX wieku oraz utwory kompozytorów młodego pokolenia. Wydał następujące płyty: z kompozycjami Igora Strawińskiego, Witolda Lutosławskiego, Mauricia Kagela i Francisa Poulenca, a także z muzyką Tomasza Sikorskiego i (na cztery fortepiany) Juliusa Eastmana.
5) KONCERT | Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławskiego S1
20:00
Ensemble Garage (Kolonia):
Sabine Akiko Ahrendt – skrzypce
Annegret Mayer-Lindenberg – altówka
Marie Schmit – wiolonczela
Liz Hirst – flet
Andrea Nagy – klarnet
Kevin Austin – puzon
Frank Riedel – saksofon
Małgorzata Walentynowicz – fortepian
Yuka Ohta – perkusja
Gregor Mayrhofer – dyrygent
Brigitta Muntendorf – koncepcja koncertu
SOUND AND IMAGE
Michael Beil (*1963) – Karaoke Rebranng! (2006) – 12’
Vladimir Gorlinsky (*1984) – Accent sequence (2009) – 9’
Oxana Omelchuk (*1975) – Staahaadler Aff (Ensemblefassung) (2011) – 10’
Sergej Maingardt (*1981) – Panopticon 2.0 (2014) – 14’
Brigitta Muntendorf (*1982) – Shivers on speed (2013) – 12’
Ole Hübner (*1993) – f*** bass f*** bass (2014) – 11’
SOUND AND IMAGE to autorski projekt Ensemble Garage z Kolonii, artystyczny eksperyment koncertowy, na który składają się utwory akustyczne i multimedialne, głównie kompozytorów młodego pokolenia, stawiające pytanie o percepcję muzyki, o to, co jest w niej rzeczywiste, a co zmyślone. Zawarte w tytule projektu słowo „obraz” (IMAGE) odnosi się nie tylko do wykorzystania w utworach wideo, ale także do tworzenia przez słuchaczy własnych wyobrażeń na temat muzyki. Wyobrażenia te mogą być stymulowane przez kompozytorów w różny sposób, na przykład przez komentarz słowny. Powszechnie wiadomo, że teksty o sztuce – w tym przypadku o muzyce – kształtują, a więc również zmieniają odbiór dzieła. Koncert wystawia percepcję słuchacza na swoistą próbę, prowokuje do refleksji na temat tego, czym jest muzyka, co jest jej rzeczywistą treścią, jakimi kryteriami posługujemy się, oceniając utwory muzyki współczesnej. Leżąca u podstaw projektu (de)mistyfikacja ma umożliwić słuchaczowi głębsze i bardziej świadome doświadczanie muzyki. Autorką koncepcji projektu SOUND AND IMAGE jest Brigitta Muntendorf, kompozytorka, współzałożycielka i kierowniczka artystyczna Ensemble Garage.
Patronat honorowy nad koncertem Ensemble Garage objął Ambasador Republiki Federalnej Niemiec Rolf Nikel.
Ensemble Garage powstał w 2009 roku z inicjatywy kompozytorki Brigitty Muntendorf, która jest dyrektorem artystycznym zespołu. Garage to otwarta platforma dla kompozytorów, wykonawców i artystów chcących wspólnie rozwijać nowe idee i koncepty koncertowe. Każdy koncert Ensemble Garage ma oryginalną, niepowtarzalną formułę, która przekracza tradycyjną sytuację koncertową. Zespół, który tworzy dziesięciu muzyków siedmiu narodowości, koncentruje się na wykonywaniu utworów najciekawszych kompozytorów młodego pokolenia, dzieł multimedialnych i performatywnych. Wielu kompozytorów pisze specjalnie dla Ensemble Garage, w tym Brigitta Muntendorf, Jagoda Szmytka, Sergej Maingardt i Oxana Omelchuk. Zespół ma także w repertuarze utwory Johna Cage’a, Petera Ablingera, Alvina Luciera, Georgesa Aperghisa, Maura Lanzy i Michaela Beila. Muzycy koncertowali na tak prestiżowych festiwalach muzyki współczesnej, jak Donaueschinger Musiktage, Darmstädter Ferienkurse für Neue Musik, Ultraschall Berlin, Acht Brücken Kolonia, aXes Kraków oraz w De Bijloke Gent. Zespół dokonał nagrań na monograficzne płyty Brigitty Muntendorf (col legno) oraz Jagody Szmytki (wergo), a także dla niemieckich radiofonii.
http://beta.ensemble-garage.de/
6 września 2015 (niedziela)
1) WARSZTATY | Studio PR S7
11:00-15:00
MIKROFONIK
Organizator: Fundacja „Muzyka jest dla wszystkich”
W studiu, które przeznaczone jest do nagrywania słuchowisk radiowych, znajdują się rozmaite przedmioty, służące do ilustrowania dźwiękiem różnych sytuacji i zdarzeń. Można tu chodzić po chodniku, podłodze, drewnianych i kamiennych schodach, a nawet suchych liściach. Można otwierać i zamykać drzwi, szuflady, szafy, skrytki, grać na pianinie, pisać na maszynie, wydobywać dźwięki na niezwykłych instrumentach. Naszym przewodnikiem będzie ucho, które zaprowadzi nas tam, gdzie słychać szelesty, odgłosy ulicy, pomruki zwierząt, warczące, buczące lub piszczące urządzenia. Odwiedzimy też pokój reżysera dźwięku, w którym zmiksujemy znalezione dźwięki we własną, szaloną muzykę.
2) DYSKUSJA | Studio PR im. Władysława Szpilmana
16:00
Nowe tendencje w wykonawstwie muzyki współczesnej (pod patronatem magazynu „Glissando”).
Początki profesjonalnego wykonawstwa muzyki współczesnej sięgają przełomu lat 60. i 70. Wtedy powstały pierwsze zespoły gotowe poświęcić się wykonywaniu wyłącznie utworów współczesnych kompozytorów, którzy często sami je zakładali i nimi dyrygowali. Dając kilkadziesiąt prawykonań rocznie, takie zespoły, jak francuski Ensemble Intercontemporain (1976), niemieckie Ensemble Modern (1980) czy austriackie Klangforum Wien (1985), wypracowały standardy interpretacyjne nowej muzyki. Umożliwiły też rozwój i systematyzację nowych techniki wykonawczych, wreszcie ukształtowały charakterystyczne brzmienie nowej muzyki. Tymczasem dziś mówi się o nowej generacji zespołów muzyki współczesnej. Młode formacje, takie jak Kwadrofonik, Ensemble Garage czy Asamisimasa, różnią się od swych poprzedniczek brzmieniem, doborem repertuaru i otwartością na nowe – często pozamuzyczne – konteksty.
3) KONCERT | Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławskiego
18:00
Pękala/Kordylasińska/Pękala:
Magdalena Kordylasińska – perkusja
Miłosz Pękala – perkusja
AFTERSOUNDS
Wojciech Blecharz (*1981) – Blacksnowfalls (2014) – 10’
Wojciech Blecharz (*1981) – K’an (2012) – 6’
Wojciech Ziemowit Zych (*1976) – Akt oskarżenia w formie ronda (2008) – 5’
Wojciech Ziemowit Zych (*1976) – …list odnaleziony…, list niedokończony… (2008) – 8’
Marcin Stańczyk (*1977) – Aftersounds (2013-2014) – 17’
Program koncertu duetu perkusyjnego PIKIP osnuty jest wokół wątku powstawania i zanikania percepcji. Aftersounds to podźwięki. Marcin Stańczyk idzie śladem naukowej teorii Władysława Strzemińskiego, polskiego artysty, który badał zjawisko powidoków. Zapisane na siatkówce oka widmo obrazu przenosi na grunt muzyki, komponując utwór z fantomów dźwięków. Używa do tego mediów elektronicznych, które zamazują granice rzeczywistości i fikcji. U Wojtka Blecharza wybrzmieniem dźwięków są z kolei gesty, będące zarazem neurotycznym uzewnętrznieniem traumy. […] patrz jak znikam patrz jak znikam patrz znikam patrz patrz – w komentarzu do utworu Blacksnowfalls kompozytor cytuje Psychozę 4.48 Sarah Cane. Znikanie dźwięków to znikanie zmysłów. To, co pozostaje, to dyskretna choreografia rąk. W K’an jej znaczenie odnosi się z kolei do magicznych gestów z Księgi I Ching. Gdzieś pomiędzy nimi Wojciech Ziemowit Zych obsesyjnie eksploruje gestykę sonorystyczną: klastery, glissanda i repetycje to najbardziej wyraziste i elementarne bodźce percepcji dźwiękowej. Za nimi jest jednak cały wszechświat brzmiących światłocieni.
Duet perkusyjny Pękala/Kordylasińska/Pękala działa na polskiej scenie muzycznej od ponad 10 lat, dawniej pod nazwą Hob-beats Percussion Duo. Muzycy czerpią z wielu różnych stylów, nurtów i praktyk wykonawczych, od transkrypcji utworów dawnych epok, przez muzykę nową i alternatywną, po noise. Miłosz jest wibrafonistą i perkusjonistą, improwizatorem, a także adiunktem w klasie perkusji Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, Magda – marimbafonistką specjalizująca się w kameralistyce XX i XXI wieku oraz pedagogiem. Wspólnie poszukują nowych kompozycji przeznaczonych na instrumentarium perkusyjne. Szczególnie bliski jest im nurt minimal music oraz szeroko rozumiana muzyka elektroakustyczna. Współpracują z wieloma artystami i zespołami (m.in. Percussions Clavier de Lyon, Steven Schick, Mitch&Mitch, Felix Kubin). Są również założycielami Hob-beats Percussion Group, z którą realizują projekty kameralne o większej obsadzie. Muzycy są laureatami wielu międzynarodowych konkursów, koncertują w kraju i za granicą, a ich interpretacje z uznaniem przyjmowane są zarówno przez publiczność, jak krytykę muzyczną. Wraz z pianistami Lutosławski Piano Duo tworzą zespół Kwadrofonik, formację specjalizującą się w wykonawstwie muzyki XX i XXI wieku oraz własnych opracowaniach polskiej muzyki ludowej.
5) KONCERT | Studio PR S2
20:00
Asamisimasa (Oslo):
Ellen Ugelvik – instrumenty klawiszowe
Kristine Tjøgersen – klarnet
Tanja Orning – wiolonczela
Håkon Stene – perkusja
Anders Førisdal – gitara elektryczna
POPULAR CONTEXTS
Simon Steen-Andersen (*1976) – Rerendered (2003-2004) – 10’
Matthew Shlomowitz (*1975) – Popular Contexts, Volume 7: Public Domain Music (2014) – 25’ – ŚWIATOWA PREMIERA
Laurence Crane (*1961) – John White in Berlin (1997) – 15’
Øyvind Torvund (*1976) – Plastic Wave (2013) – 25’
Świat wyszukanych brzmień nowej muzyki spotyka się w programie koncertu norweskiej grupy Asamisimasa ze światem hałasów, zakłóceń, plastikowych melodii i banalnych dźwięków życia codziennego. U Simona Steena-Andersena są to hałasy z wnętrza fortepianu, powstałe przez preparowanie strun, oraz dźwięki zniekształcone przez ekstremalne nagłośnienie. U Øyvinda Torvunda biały szum, tremolo werbla, uderzenie w talerz i samplowane eksplozje łączą się z ckliwymi frazami granymi na gitarze elektrycznej, podbarwionej dźwiękami harmonijki ustnej i wiolonczeli. Kompozytor inspirował się brzmieniem new age synth-music oraz „idyllicznej muzyki gier komputerowych”. Z kolei Matthew Shlomowitz używa w swej muzyce banalnych dźwięków, jakie można usłyszeć na co dzień w rozmaitych kontekstach nieartystycznych. Tytuł koncertu nawiązuje do serii utworów Shlomowitza, przeznaczonych na różne obsady instrumentalne i łączących abstrakcyjne struktury z muzyką pop i nagraniami typu field recording. Na festiwalu odbędzie się światowe prawykonanie kolejnej, siódmej już części cyklu – Private Music in Public Spaces (2014). Tej swoistej pstrokaciźnie współczesnej, heterogenicznej rzeczywistości akustycznej zdecydowanie przeciwstawia się kompozycja Lawrence’a Crane’a – medytacyjna, minimalistyczna, oparta na jednym „banalnym akordzie”, który ogrywa poza wszelkim kontekstem.
Asamisimasa to zespół założony w 2002 roku przez norweskich muzyków zafascynowanych muzyczna awangardą i jej historią. Od tego czasu dał wiele premier utworów napisanych specjalnie dla nich przez najbardziej oryginalnych kompozytorów młodego pokolenia, często multimedialnych, w kontekście dzieł historycznej awangardy. Koncerty zespołu wyróżniają się wyrazistymi programami, tworzącymi tematyczne, filozoficzne i estetyczne całość. Często przypominają konceptualne performance, w których zatarciu ulegają granice między dźwiękiem, obrazem i akcją. Do kompozytorów współpracujących z Asamisimasa należą m.in.: Helmut Lachenmann, Mathias Spahlinger, Alvin Lucier, Brian Ferneyhough, Clemens Gadenstätter, Johannes Kreidler, Joanna Baillie, Simon Steen-Andersen, Øyvind Torvund, Martin Schüttler, Matthew Shlomowitz i Trond Reinholdtsen. Muzycy występowali na najbardziej prestiżowych festiwalach muzyki współczesnej, jak Donaueschinger Musiktage, Darmstädter Ferienkurse für Neue Musik, Ultraschall Berlin, Huddersfield Contemporary Music Festival, Ultima Oslo i in. W dorobku mają monograficzną płytę z muzyką Simona Steena-Andersena (nagrodzona Norweską Grammy, 2012), obecnie przygotowują monograficzne płyty z muzyką Øyvinda Torvunda (Norwegia) i Laurence’a Crane’a (Wielka Brytania).
Monika Pasiecznik 